Tuin aanleggen

Buxusbollen

De kogel is door de kerk, ‘the die has been cast’, ik ga een nieuwe vereniging oprichten de ABBB of de AntiBuxusBollenBeweging. Ik ben die buxusbollen namelijk spuugzat. Je kunt geen tuinmagazine of -boek meer openslaan of ja hoor, daar zijn ze, die verdomde kneuterige, saaie buxusbollen. Overal waar men gaat langs Vlaamse wegen komt men buxusbollen tegen. Volgende week een paar fotoreportages.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb helemaal niets tegen buxus, au contraire, ik heb er zelf in mijn tuin staan, geen bollen natuurlijk, maar een haagje langs de petanquebaan. Sierlijk en laag zal het onze zijgevel beschermen tegen rondvliegende petanqueballen.

Maar die buxusbollen: trop is teveel en teveel is trop. Vanwaar mijn aversie? De buxusbollen weerspiegelen de neuroses van onze huidige samenleving (overcoördinatie en -organisatie) in onze tuinen. Alles is vooraf gepland(t), de planten netjes gemillimeterd, in de juiste vorm gekneed. Ik heb het hier al geschreven, een tuin is voor mij een organisch gegeven, een experiment in vorm, kleur en textuur. Een buxusbollentuin is net het tegenovergestelde: statisch, monotoon en monochroom. Eenmaal de tuin door een ‘creatieve’ landschapsarchitect is aangelegd, rest de eigenaar alleen nog zijn buxusbollen te knippen met zo’n chique buxusschaar en zijn tendinitis te verzorgen.

Dus weg met die alledaagse, doodse, druilerige, duffe, eentonige, geesteloze, kleurloze, oninteressante, onverteerbare, slaapverwekkende, trutterige, vervelende, buxusbollen. Toch handig zo’n synoniemenwoordenboek!