Tuin aanleggen

Het is een tijdje geleden dat ik hier nog iets gepost heb, maar we hebben niet stilgezeten. We hebben een nieuwe border aangelegd. Een strook gazon in het verlengde van de petanquebaan, tegen de klimophaag ligt het grootste gedeelte van de dag in de schaduw; met alle gevolgen vandien voor het gazon: veel mos en weinig gras. Ik heb daar al geverticuteerd, antimos gestrooid, ’schaduwgras’ gezaaid, maar niets helpt. Dus deze strook wordt een nieuwe border, een schaduwborder. Bijkomend voordeel, weer minder gazon te maaien!

Het gaat om een strook van 9 x 3 m. In de late herfst van vorig jaar heb ik dit stuk twee spaden diep omgespit, en weinig engerlingen gevonden! Wel een triljoen roden mieren… Twee spaden diep spitten is nodig, anders komt het gras terug.

Op onderstaande foto is duidelijk te zien dat enkel de bovenste 5 cm aarde vochtig is, de grond eronder is nog poederachtig droog. Deze foto is genomen op 11 november! Bewijs dat de zomer van 2009  wel erg droge was!

Later meer over plantenkeuze voor onze nieuwe schaduwborder.

read comments (0)

Deze blog heeft een tijdje stilgelegen, maar wij zijn toch druk bezig geweest, achter de schermen… De volledige blog is immers overgebracht van Blogger naar WordPress, met dank aan Dirk.
Dus niet enkel een nieuw thema, maar ook nieuwe features.  WordPress werkt niet alleen makkelijker, er zijn ook meer mogelijkheden, o.a. het toevoegen van vaste pagina’s.

Op die vaste pagina’s komen een aantal rubrieken: een alfabetische index van alle planten in onze tuin (met eigen foto’s), een snoeikalender en een aantal thematische pagina’s over de theorie en praktijk van het ontwerpen en aanleggen van een tuin.

read comments (2)

De temperaturen voelen nog niet erg herfstig aan, maar toch kleuren sommige bladeren al vuurrood.

Hieronder bladeren van onze Liquidambar  (Amberboom) die al mooi verkleuren. Binnen een paar weken zal deze boom veranderen in een toorts van geelrode vlammen. Hoe meer zon de bladeren krijgen hoe roder ze worden.

read comments (2)

Vorige week zondag trokken we een hele dag uit om een vijftal tuinen te bezoeken. Het mooie weer was alvast van de partij, na de middag was het zelfs te warm…

1. Eerste halte in de voormiddag was de prachtige cottagetuin van Rudi en Pascale Desmet-Vergucht, Ganzeplas 77 in Aalter.
Een zeer mooie romantische tuin, met een grote vijver, originele trapsgewijze verhoogde borders en veel mooie zithoekjes. Een van de aandachttrekkers was de Gunnera die zijn enorme bladeren aan de waterkant van de vijver te volle kon ontplooien.

De kleurrijke borders en het gebruik van vele potten (met vooral hosta’s) en de kriskras verspreide ornamenten geven deze tuin een chique nonchalance.

Enig minpunt aan deze tuin is de ligging: vlakbij de autosnelweg, waardoor het rustgevende, idyllische aspect van deze fraaie tuin wel wat verloren gaat.

2. Tweede stop is in Bellem, een deelgemeente van Aalter. Onze gps had het knap lastig om deze landelijke tuin ‘t Mierhof, Switten 6, te vinden.

Weggestoken op het einde van een doodlopend straatje in een ruraal gebied heerst hier absolute stilte en rust. De tuin is goed geïntegreerd in de omgeving en sluit ook perfect aan bij de hoevestijl van de woning. Mooie golvende mixed borders leiden naar een grote natuurlijke vijver.

Erg origineel was ook een verdoken zithoekje, waar antieke raamelementen in verwerkt waren.

Wordt vervolgd….

read comments (0)

Volgend weekend (27 en 28 juni) organiseren de Landelijke Gilden opnieuw Open Tuinen. Voor de 17e keer kunnen een hele reeks privétuinen bezocht worden in Vlaanderen en (een paar) in Nederland.

En niet te missen evenement, wij vinden voorlopig nog onze gading in Oost-Vlaanderen en gaan een hele dag op stap in de streek van Aalter en Maldegem.

read comments (0)

Dankzij en samen met onze goede vrienden Dirk en Ilse genoten we vorige week van een heerlijk ontspannend weekend in Parijs.
Naast een paar museabezoeken (Kandinski in Pompidou en Voir L’Italie et mourir in Orsay!), kon natuurlijk ook een bezoek aan een Parijs park niet ontbreken. De keuze viel op Parc André Citroën, een groot park op de vroegere fabrieksterreinen van Citroën aan de Seine in het 15e arrondissement.

Het park (14 hectare) werd in 1992 aangelegd door de landschapsarchitecten Gilles Clément en Alain Provost. Het geheel is strak aangelegd, met aantal in het oog springende thematuinen, ook per kleur, die Japanse invloeden verraden. Architectonisch wordt het park gedomineerd door twee hoge grote serres met daartussen een waterpartij. Toen we het park zaterdagmorgend bezochten was het er heel rustig.

Een dergelijke strak ontwerp vraagt veel onderhoud en hier en daar lieten de Parijse plantsoendiensten wel een steekje vallen, zodat het geheel toch wat slordig overkomt. Sommige thematuinen waren heel interessant en voor veel Parijzenaars is dit een gezellige ontmoetingsplaats of een mooi decor om te joggen.

read comments (0)

Ik denk dat tuinieren in de genen zit, een aangeboren behoefte om iets te kweken, te zien groeien, te creëren. Vrienden vragen soms wel eens waarom ik zo gebeten ben om te tuinieren: er kruipt immers veel tijd en geld in.

Wel, ik vind de tijd goed besteed (behalve achter de grasmachine lopen, daar ben ik niet zo gek op). In de tuin bezig zijn is voor mij quality time, back to the basics, met je handen bezig zijn, wroeten in de aarde. Er is ook nog steeds de verwondering dat een kleine zaadje van een digitalis, kleiner dan een speldenknop, kan uitgroeien tot een uitbundig bloeiende plant van meer dan 2 meter hoog… Een van de geneugtes van de tuin: in de vooravond met een aperitief in de hand bekijken we onze borders en zien hoe alles groeit en evolueert en maken we plannen om in het najaar planten te verzetten, te verwijderen of een structurele verandering in een border aan te brengen.

Voor mij is een tuin een puzzel die nooit af is, het spelen met kleur, textuur, hoogte, perspectief, schaduw en licht, blijft een boeiend creatief proces. En ook een heel complex proces, want je moet niet enkel rekening houden met de factoren die ik hierboven opsomde, maar ook met grondsoort, vochtig of droog, wind, oriëntatie van de zon enzovoort.

Wij hebben in onze leefruimtes vrij grote ramen die uitzicht geven op de tuin, wel die ramen zijn in feite steeds veranderende schilderijen die je doen meeleven met de seizoenen, als je maar wilt kijken.

Samengevat, om het met de woorden van de mysterieuze Chance uit de prachtige film Being There te zeggen: I like to watch. In het kader van de tuin: I like to watch things grow.

read comments (0)

De snijbiet die ik begin april zaaide is klaar om te oogsten. Mooie, frisse blaadjes met rode en gele stengels. Ik laat de blaadjes niet te groot worden, dat zijn ze malser.

Snijbiet of warmoes kun je klaarmaken zoals spinazie: zacht stoven en laten slinken. Vlak voor het opdienen kun je er nog beetje room doorheenroeren.

De smaak houdt het midden tussen spinazie en andijvie, met een zachte bietentoets. De textuur van de gestoofde blaadjes lijkt op die van andijvie. Wij vonden het alvast heel lekker, onze jongste dochter moest nog wat aan de smaak wennen.
Om haar over de streep te halen, maak ik snijbiet volgende keer klaar met bechamelsaus…

Als je de plantjes groter laat worden, krijgen ze een steviger stengel die je zoals selderij kan klaarmaken.
Ik vind de rood- en geelgenerfde bladeren en stelen van snijbiet zo decoratief, dat ik volgend jaar een paar zaailingen in de gemengde borders gaat uitplanten.

read comments (0)

Overgewaaid uit Engeland en Nederland: guerrillatuinieren, mensen die de handen uit de mouwen steken en (illegaal) die saaie of verwaarloosde plekken in de stad met fleurige planten opfrissen.

Op het Gentse Casinoplein werd in de nacht van 3 juni het verwaarloosde perk rond het standbeeld onder handen genomen door ‘guerrillero’s. Onkruid wieden, compost onderwerken en het perkje volzetten met kleurrijke eenjaarigen.
Zoals ze zelf zeggen: Guerilla Gardening heeft niet enkel als bedoeling om een buurtplein op te fleuren, maar om de buurtbewoners te betrekken, bij elkaar te brengen en een volledige buurt op die manier figuurlijk te bemesten: “Wat wij doen is niet nieuw, het is niet revolutionair, het is het planten van een zaadje, dat veel liefde geven en hopen dat het kan blijven groeien.”

Een zeer sympatiek initiatief dat beslist navolging moet krijgen. Ik wil zeker meehelpen en plantjes uit onze tuin doneren.

Het volledige verslag van deze nachtelijke actie kan je lezen op gentblogt.be.

read comments (2)

Digitalis is één van mijn favoriete tuinplanten, dit kon je al zien en lezen in deze post: Digitalisborder. Het is een zeer decoratieve tweejarige plant, die in België en Nederland (een in grote delen van Europa) ook in de vrije natuur voorkomt. De bekendste soort is roodpaars, maar er zijn ook cultivars die andere kleuren hebben.

Dit exemplaar (cultivar digitalis purpurea ‘Alba’) groeit vlak tegen ons tuinhuis in halfschaduw en is 1,75 m hoog.
De cultivar is moeilijk wit te houden, omdat er (door vele hommels) een voortdurende kruisbestuiving is met roodpaarse soort. In onze tuin hebben we dan ook een heel gamma van diep roodpaars naar lichtroze en bijna zuiver wit.

Digitalis is een echte woekeraar. Na de bloei bevatten de vele zaaddoosjes duizenden zaadjes die zich over de hele tuin verspreiden. Wil je dit voorkomen, dan moet je de bloemstengels onmiddellijk na de bloei verwijderen en slechts een paar planten voor zaad overhouden.

read comments (0)