Tuin aanleggen

Een merkwaardige vaststelling: de tuinen hier in de streek hebben geen echte borders. Ik laat hier natuurlijk de tuinen van de boerderijen buiten beschouwing, die zijn een mengeling van een groententuin en strookjes een of twee-jarigen, meestal stokrozen of ‘tagetes’ (stinkertjes voor de liefhebbers).

De “gewone huizen” hebben meestal de onvermijdelijke hydrangea tegen de gevel of in de voortuin staan, en verder een amalgaam van (bloeiende) struiken en bomen die ogenschijnlijk lukraak door elkaar staan; in sommige gevallen geeft dit een zeer mooi resultaat. Mensen houden hier vooral van bomen in hun tuin, dikwijls meer dan 10 – 15 verschillende soorten. Misschien is het hier al te warm en te droog om een typische Engelse gemengde border aan te leggen? Nu een “English summer” hebben we hier zeker niet gehad, gelukkig maar!

Verder heeft ieder huis hier ‘pelargoniums’ op de vensterbank staan, in sommige dorpen probeert men elkaar te overtreffen in het meeste perlargoniums per vierkante meter. Veel gevels en bijgebouwtjes zijn ook begroeid met wingerd, wat een bijzonder schilderachtig effect kan geven.

read comments (0)

Ook hier gaan de kippen vroeg op stok, niet in het kippenhok maar in Catalpa’s op de boerderij. I’m not kidding…

read comments (0)

Vandaag bezochten we ‘Les Tours de Merle’, een ruïnecomplex (verschillende kastelen, kapellen en vestingen) uit de 13de -14de eeuw, het geheel gebouwd op een citadel. Heel indrukwekkend. Een deel van de kastelen werd verwoest tijdens de godsdienstoorlogen in 1576, de rest raakte later in verval.

Onderaan de torens, maar nog binnen de omwalling, lag vroeger een dorp. Op deze plaats heeft men een middeleeuwse tuin aangeplant, een mengeling van groenten en kruiden. Alles door elkaar geplant in vierkanten afgebiesd met hout. Interessant om te zien wat men in die tijd kweekte en welke kruiden men reeds gebruikte bij de maaltijd en als medicijn.

Minstens even interessant is wat er niet in de tuin staat wegens toen, 15de eeuw, niet gekend: aardappels, tomanten,bonen, courgettes enz… Allemaal groenten die in de volgende eeuw uit Amerika meegebracht werden.

read comments (0)

Hydrangeas treft men hier werkelijk overal aan: in het kleinste voortuintje, tegen de gevel van een boerderij en heel grote exemplaren die wat formeler opgesteld staan. Het is meestal de ‘panicullata’ variëteit, met grote paarse en blauwe bloemtrossen. Zoals de foto hieronder illustreert kan men met een minimum aan inspanning en middelen een maximum effect bereiken.

read comments (0)

De tuin van onze woning hier, een gerenoveerde boerderij uit 1835, is ongeveer 3000 m2 groot. Het golvend terrein, je zult hier in de buurt lang moeten zoeken om een vlak stuk te vinden, is bijna helemaal kaal, op een paar bomen en struiken na: een gigantische spar, een notelaar die bijna opgeleefd is en een op de sukkel geraakte appelboom.

De woning is pas vorig jaar als gite in gebruik genomen en de tuin werd blijkbaar helemaal vrijgemaakt van bijgebouwtjes, koterijen met golfplaten en andere bidonvilleachtige toestanden. Ook de daarbij passende begroeiing van braamstruiken, hazelaars en andere kleine struiken werd verwijderd, wegens blijkbaar niet proper genoeg.

De eigenaar, de zoon van de boerderij hiernaast heeft echter wel een poging gedaan om hier een daar wat struiken en bomen aan te planten, een paar rododendrons (ik weet niet of die goed zullen gedijen in deze vrij warme zomers en in de blakende zon), een paar fraaie accer’s en een pijnboom.

Een charmant aspect van de tuin is de omwalling, rondom gans het terrein loopt een stenen muurtje dat varieert in hoogte naargelang de grond op en neer gaat. Het is een van die typische stapelmuurtjes die men hier overal vindt, rondom de huizen, maar ook rond weiland. De stenen zijn los op elkaar gestapeld en blijven liggen door hun eigen gewicht. Na verloop van tijd groeien daar natuurlijk allerlei plantjes in, heel mooi.

read comments (0)

ijdens onze vakantie hier in Frankrijk zal ik trachten een paar impressies te geven van de planten en de tuinen hier, misschien kunnen we nog wat inspiratie opdoen…

De meeste Catalpa’s worden regelmatig terug gesnoeid, maar hier in Corrèze, op de grens tussen Limousin en Perigord staan een paar grote exemplaren. Ze geven de boerderij, een honderd meter van onze verblijfplaats, wat schaduw aan de voorzijde.

Niet bepaald een luxe want het kan hier tamelijk warm zijn. De boerin vertelde ons trouwens dat het de laatste jaren heel warm geweest is, warmer dan vroeger in haar jeugd. What else is new. De catalpa’s die nu prachtig bloeien, kunnen blijkbaar goed tegen de droogte, het heeft hier de laatste maand niet meer geregend, wat voor deze streek zeer uitzonderlijk is.

read comments (0)

“A doctor can bury his mistakes
but an architect can only advise his clients to plant vines.”
-Frank Lloyd Wright (1868-1959)

In onze vorig tuin hadden we een pergola als doorgang van het terras naar de tuin. Langs de ene kant klom een ‘Akebia quinata’ gezwind naar omhoog, langs de andere kant een kamperfoelie of ‘Lonicera’, de variëteit weet ik niet meer. De Akebia verspreidde ’s avonds een bijna bedwelmende wierookachtige geur en deed het heel goed: ieder jaar moest hij fors worden teruggesnoeid, zoniet overwoekerde hij heel het terras.
Een Akebia willen we beslist terug in onze tuin.

De Lonicera deed het heel wat minder, hij kreeg in de late zomer bijna altijd roest en liet heel wat bladeren vallen, zodat ie er een beetje op een vogelschrik leek. Als tuinier moet je dan onverbiddelijk zijn en het mes erin zetten. In de plaats kwam een ‘Clematis montana’ die de groeikracht van de Akebia evenaarde.
Een paar weken geleden hebben we reeds een paar Clematissen aangeplant maar daarover later meer.

We zijn nog aan het uitkijken waar we best een pergola inplanten. Ideaal is als je er een stuk tuin mee kunt “inkaderen”, een soort doorkijk dus. Leuk zou ook zijn als je hem van binnen kunt zien, een mooi volgroeide pergola is immers altijd een verzamelplaats voor vogels.

read comments (0)

Door ons blogje krijgen we de laatste tijd heel wat planten van vrienden en familie (dank u Suzanne), zelfs in die mate dat ik vorig weekend een stukje gazon heb omgespit om alles een tijdelijk onderkomen te geven, een soort wachtkamerborder…

Het is nu volop zomer en we krijgen stilaan een zicht waar we de borders kunnen aanleggen; waar zit de zon ’s morgens, s’ middags en ’s avonds. Het terrein in niet helemaal effen, maar loopt wat af naar het achterste gedeelte van de tuin, er zijn nattere en drogere plekken, dat hebben we duidelijk kunnen merken de laatste weken met een uitzonderlijk droge periode en daarna heel veel regen.

Na de vakantie wordt het tijd om een plan te maken van de borders. Niet dat we alles reeds deze herfst zullen kunnen realiseren, daar zal te weing tijd en ook te weinig geld voor zijn. Plantjes en struiken zijn immers verbazingwekkend duur. Misschien eens kijken of we een ruilhandel op touw kunnen zetten met andere tuinliefhebbers…

read comments (0)

Omdat we in het voorjaar toch al iets in onze tuin wilden zien groeien, planten we eind maart deze krulwilg of Salix erytroflexuosa.

De kids hadden liever een treurwilg gehad, maar die wordt vrij groot en we waren bang dat de wortels onze regenput zouden beschadigen. Dus een krulwilg, die is wat meer in te tomen. De variëteit die we planten (Salix erytroflexuosa) is een mooiere soort dan de meer voorkomende Salix matsudana ´Tortuosa, de erytroflexuosa heeft rode takken, die in de herfst dieprood worden. Dit zal mooi contrasteren met de groene achtergrond van de haag.

Dat men in Engeland toch nog altijd iets meer plantengek is dan hier bewijst deze wilgensite Westwaleswillows.

Hier bespreekt men meer dan 200 soorten wilgen…

De krulwilg is een snelgroeiend beestje, dat bewijst deze foto van een paar dagen geleden.

read comments (0)

Onlangs leende ik van een vriend het boek ‘Natuurrijke Tuinen’ van Jean Vanhoof met foto’s van Marc Slootmaekers.

Op Proxis en Azur niet te vinden. Wel hier te bestellen: argusmilieu.
Veel moderne tuinen dragen de neurose van de hedendaagse tijden in zich: strakke lijnen, grote partijen van dezelfde planten, veel bestrating, met andere woorden: boring as hell.

Vanhoof gaat daar in dit boek lijnrecht tegenin, het mag wat schots en scheef staan, in de borders groeien planten in een (georchestreerde) chaos door elkaar. De auteur heeft overschot van gelijk als hij het heeft over gazonneurose (biljardgroene Wimbledongazons), de planten laten afhangen van het grondtype, ecologisch beheer en last but not least: less is more, minder werk is meer tuin.

Verder leuke hoofdstukken over vlinders in de tuin, de invloed van slakken en insekten, kruidentuin enz.

Daar wij ook liefhebbers zijn van een meer natuurlijke tuin, hebben we dit boek met plezier gelezen en er ook een paar nuttige tips in gevonden.

read comments (0)