Tuin aanleggen

In onze vorige tuin hadden we verschillende clematissen, klimplanten die heel uitbundig bloeien. Tegen een muur van het terras stond een ‘Clematis hybr. ‘Jackmanii Superba‘ en op een pergola groeide een uit de kluiten gewassen ‘Clematis montana‘.

De montana bloeit van mei tot juni en heeft een massa kleine witte tot licht roze bloemen, heeft een enorme groeikracht, moet niet worden gesnoeid en heeft bijna geen last van de verwelkingsziekte waar andere clematissen wel eens vaker last van hebben.

Dus een ‘Clematis montana’ wilden we beslist terug in onze tuin hebben. Een drager om tegen te klimmen was gauw gevonden, de vorige bewoners hadden aan de zijkant van het huis een aantal palen als afscherming in het verlengde van het terras in de grond geslagen. Dit in afwachting dat de haag, ‘Cupressocyparis x leylandii‘ hoog genoeg was. De meeste van die palen, meer dan 80 (tachtig) hebben we verwijderd wegens ehh te veel palen, maar een aantal leek ons inderdaad geschikt om een clematis tegen te laten groeien.
Wordt vervolgd.

read comments (0)

Gisteren kregen we hier een wolkbreuk op ons dak, onze straat was ondergelopen, de riolering kon de zondvloed niet aan en duwde het water langs de leidingen naar omhoog. Het water in de wc begon vervaarlijk te borrelen en spoot uit de lavabo tot tegen de muur.

Ons terras stond na 15 minuten bijna blank, gelukkig helt het genoeg af en ook de tuin loopt wat naar beneden. Na een uur stortregenen lag achteraan de tuin een ‘natuurlijk vijvertje’ van 3 meter breed en 10 meter lang. Iets om rekening mee te houden bij het uittekenen van de borders… Ook een gedeelte van de voortuin stond blank, ik was in de voormiddag net begonnen met de laatste fase van het uitdiepen van wat de kruidentuin moet worden.

Een paar uur na het onweer was het water in de tuin en gelukkig ook op straat, volledig verdwenen. We weten nu ook meteen dat we zandgrond in de tuin hebben die het water zeer goed doorlaat, misschien iets te goed. Dus bij het klaarmaken van de borders deze herfst een flinke dosis compost in de bovenlaag verwerken!

read comments (0)

Na 4 maand (bijna) wekelijks maaien heeft het gazon een ware metamorfose ondergaan. Hier en daar hebben we wat nieuw gras gezaaid en het vele onkruid zijn we te lijf gegaan. Nu het is nog altijd geen biljartveld hoor, dat hoeft ook niet voor mij. Er mag gerust wat ‘onkruid’ tussen staan: madeliefjes, hoornbloem, klavertjes enz. Dat brengt wat leven een de brouwerij.

Wat we wel vrij rigoureus te lijf gaan zijn paardebloemen, vooral een soort die dichte rozetten maakt en het gras daaronder verstikt. Ik vind de juiste naam niet van deze soort. Moest je de plant herkennen, laat het me weten.

Het is echt een onkruid dat enorm uitzaait, schuin tegenover onze tuin ligt een braak stuk land (waar binnenkort op gebouwd wordt) en daar heeft deze soort paardebloem het gras en zelfs de rest van het onkruid volledig verdrongen, vandaar dat we er ook veel last van hebben. We zijn echter niet zo gek op chemische onkruidbestrijding, tot nu toe hebben we alles manueel verwijderd, maar als rozetten blijven woekeren zal selectief sproeien misschien niet te vermijden zijn…

read comments (1)

Bestaat niet. Toen we hier vorig jaar in november kwamen wonen, vonden we de tuin in een erbarmelijke staat. De vorige bewoners hadden na de verkoop, 4 maand eerder, geen klap meer gedaan. Bedankt!
Vooral de grasmat lag er zielig bij, in geen maanden meer gemaaid, leek ze meer op een weide, met kale plekken, massa’s onkruid en hoge knollen en pollen gras. De klimophaag was over de volledige lengte in het gras gegroeid.

Dus een van de eerste zaken die we in de lente kochten, was een goede grasmachine. Onze elektrische maaiertje was te klein en duidelijk niet meer tegen zijn taak opgewassen. We kochten een machine met een mulching kit, daardoor wordt het gras extra fijn gemalen en op de gazon achtergelaten. Dit systeem heeft verschillende voordelen: je hebt geen afval meer en hoeft de bak aan de machine niet om de haverklap te ledigen en het laagje maaisel dat achterblijft is een prima bemesting voor het gazon. Wordt vervolgd.

read comments (0)

Zoals reeds gezegd bestond, bestaat, de tuin grotendeels uit gras. Vrij saai en veel werk om er iedere week met de grasmachine over te rijden. Daar gaat uiteraard verandering in komen. Bedoeling is om de totale oppervlakte gazon met bijna de helft de reduceren.

De plek waar de kruidentuin komt is reeds omgespit, een smallere strook naast het huis wordt een petanquebaan – een karwei voor volgend jaar? – achteraan en opzij komen grote brede borders. Dus dat wordt heel wat minder maaien!

read comments (0)

De vorige bewoners van ons huis hadden jonge kinderen, de tuin bestond dan ook voor het grootste deel uit gazon. Daarin stond een speelhuisje met een klimmuurtje, een glijbaan en een schommel. Leuk voor de kleintjes, maar niet zo fraai.

Daar het spul voor onze kids reeds te klein was, hebben we besloten het speeltoestel af te breken met de hulp van Peter die het in zijn tuin reeds opnieuw in elkaar gestoken heeft. De schommel houden we, daar stonden onze kids op. Na de aanschaf van een paar balken krijgt de schommel volgend jaar een nieuw plaatsje.

Nu het speeltoestel afgebroken is, lijkt de tuin nog ruimer en kunnen we achteraan de border doortrekken tot aan het tuinhuis.

read comments (0)

In de Knack van deze week staat een merkwaardig artikel van Chris De Stoop: ‘Het Gele Gevaar’ over het jakobskruiskruid, ‘Senecio jacobaea’. Blijkt dat deze plant zich enorm aan het vermenigvuldigen is. Dit is natuurlijk niet zo erg, ware het niet dat het een zeer giftige plant is die jaarlijks vele paarden en koeien het leven kost. In normale omstandigheden lust vee dit niet wegens te bitter, maar bij droogtes eten ze de plant ook op, met fatale gevolgen.

De plant komt zeer courant voor in wegbermen en doordat de laatste jaren de bermen pas na de bloei worden gemaaid, kan het jacobskruiskruid zich op grote schaal verspreiden, ook in weilanden. In Duitsland schijnt het een ware plaag te zijn en via Nederland is de plant hier ook aan het oprukken.
Heeft het ook te maken met het klimaat, warmere zomers? Uit onderzoek blijkt dat door opwarming de plant sneller groeit en meer pollen produceert.

Komt daarbij nog dat jacobskruiskruid als in verschillende zadenmengsels zat die in bermen werden uitgestrooid om de ‘natuurlijke berm’ te promoten…
In Engeland zijn er vorig jaar naar schatting 1000 paarden gestorven. In onze buurlanden zijn er dan ook op bestijdingsprojecten op touw gezet, in België niet.

Tot mijn niet geringe verbazing trof ik jakobskruiskruid ook in onze tuin aan. Onze gazon was totaal verwilderd toen we hier vorige herfst introkken, misschien hebben hier ook een paar bloeiende planten gestaan…

Dus als je die boosdoener ziet staan, uitrukken die handel, wel liefst met handschoenen aan!

read comments (0)

Bij het omspitten van wat de kruidentuin moet worden, stootten we op een onaangename verassing. Een afvoerbuis van een van de regenpijpen van het dak was over een lengte van 2 meter volledig kapot. Blijkbaar is bij het nivelleren van de grond een zwaar voertuig over de buis gereden, die trouwens niet diep genoeg in de grond zit.

De aarde rondom de buis hebben we volledig weggegraven en het kapotte stuk met behulp van een ijzerzaag weggenomen. Bij de firma “De Schacht” legde een behulpzame man uit hoe we er een nieuw stuk buis konden tussen steken: uiteraard een nieuw stuk afvoerbuis en 2 schuifmoffen. Die schuifmoffen kun je volledig over de bestaande buis schuiven, waarna je de nieuwe buis ertussen kun passen.

Piece of cake, als je de juiste stukken hebt. Een gewone mof heeft immers een verdikking in het midden waardoor hij niet volledig over de bestaande afvoerbuis kan geschoven worden, daardoor zou het nieuwe stuk buis er nooit tussen passen.
Goed advies is goud waard.

read comments (0)

Het is een werk van lange adem geweest, maar eindelijk is ons tuinhuisje klaar. Nadat Hilde met een vlakschuurmachine de meeste vernis verwijderd had, zie de posts in juni, kon het schilderen beginnen.

Maar welke kleur? We kozen een donkergroen, een neutrale tint. Het tuinhuisje staat immers in een hoek van de tuin, tegen een klimop- en een Cupressocyparis x leylandiihaag. We kozen een speciale houtverf exterieur van Levis die niet zou mogen afbladderen en die kleurvast is
Zie de foto’s voor en na!

We gaan het tuinhuis door een wingerd laten overwoekeren zodat, om het eufemistisch uit te drukken, een niet zo fraai bouwsel aan het oog onttrokken wordt en we weer meer groen in de tuin krijgen.
De eerste wingerd is trouwens al geplant.

De donkergroene kleur lokte gemengde reacties uit: Dirk vond dat het niet zou misstaan langs de tennisbanen van Wimbledon, Peter vroeg of we er geen 2 witte lijnen op zouden schilderen, een referentie naar de groene sport Mini Coopers uit de sixties.

read comments (3)

Terug in België viel het mij op hoe lelijk de oprukkende verkavelingskoorts wel is. Er zijn hier weinig landschappen te zien zonder woningen, GSM-masten, elektriciteitspalen enz.
In Frankrijk, toch op den buiten, hebben de dorpjes een zekere uniformiteit; de woningen hebben de materiaalkeuze met elkaar gemeen en lijken geïntegreerd in het landschap; ze staan ook in clusters bij elkaar.

Hier in Vlaanderen is het echt een zootje, alle stijlen door elkaar en de dorpen worden in veel gevallen aan elkaar geregen door eindeloze lintbebouwing. Ik weet het, de voorsteden en de industriezones van de Franse steden zijn ook niet om aan te zien hoor, maar het viel mij op toen we Vlaanderen binnenreden dat het met de planning van de urbanisatie en het evenwicht tussen natuur en bebouwing slecht gesteld is.

read comments (0)