Tuin aanleggen

Laat ons even het woord tuinarchitectuur ontleden, te beginnen met de twee delen van het woord, tuin en architectuur.
De oorspronkelijke betekenis van tuin of tuun is de omheining (in eerste instantie een haag van snelgroeiende struiken of gevlochten twijgen) om een stuk grond waarop men groenten of siergewassen teelde af te bakenen, te beschermen tegen dieren en andere indringers.
Later werd de naam synoniem voor het omsloten terrein zelf.

Volgens de Romeinse militair en architect Marcus Vitruvius Pollio (±85—20 v. Chr.), bekend als auteur van een standaardwerk over de bouwkunst: De architectura, steunt de architectuur op drie principes: Schoonheid (venustas), Stevigheid (firmitas) en Bruikbaarheid (utilitas). Architectuur kan worden omschreven als de balans tussen deze drie elementen, waarbij niet een de anderen overheerst. Volgens de Oxford Dictionary is architectuur: de kunst of de wetenschap van het bouwen; iets dat gebouwd is, structuur; de stijl van het bouwen; constructie.

Als we we bovenstaande principes toepassen op tuinarchitectuur zouden we tot de volgende definitie komen: een tuinarchitect geeft binnen de grenzen van een omsloten terrein structuur, vorm aan dit terrein en zoekt een compromis tussen schoonheid, stevigheid en bruikbaarheid.

read comments (0)

Bij de research voor deze blog en voor het het aanleggen van onze tuin, stoot ik af en toe op sites van tuinarchitecten die via plans en foto’s hun kunnen etaleren. Mij valt op dat veel tuinarchitecten hun ‘tuinontwerp’ als iets “af’ beschouwen. Iets dat telkens weer in hetzelfde keurslijf gegoten of gesnoeid kan worden. Het origineel ontwerp van de tuinarchitect wil men terug: de kant-en-klare tuin.

Dikwijls vergeet men dat een tuin een levend organisme is, de meeste struiken kunnen niet eeuwig op 1 meter hoogte worden teruggesnoeid, bomen worden groter, vaste planten blijven niet altijd op dezelfde plaats staan en kunnen na een paar jaar ook ‘te’ groot worden.

Voor mij is een tuin een levend organisme, dat voortdurend kan en mag evolueren. Ik denk ook niet dat het aangewezen is om een tuin ‘in één keer’ aan te planten, een tuin heeft een paar jaar nodig om tot ontwikkeling te komen. Borders kunnen op die manier ook een experimenteerruimte zijn. In onze vorige tuin kon ik geen ‘Delphiniums’ houden, na een zwak eerste seizoen waren ze verdwenen, blijkbaar was de bodem te nat of was er niet genoeg drainage. Nadat een tweede keer de ‘Delphiniums’ verdwenen waren, op een andere plaats in de volle zon, tja dan weet je dat ‘Delphiniums’ out zijn en kijk je uit naar een andere vaste plant met dezelfde hoogte, kleur ect. Dat werd dan ‘Campanula’ lactiflora, die deed het wel heel goed.

Zo krijgt met de jaren, na verplanten, weggooien, vermeerderen en natuurlijk ook wel snoeien, de tuin min of meer vorm, een flexibel geheel dat zich aanpast aan de toebemeten ruimte, zon en schaduw, bodemgesteldheid en last but not least de tuinier.

read comments (0)

Aan iedereen een schitterend 2006 gewenst!
We zijn een tijdje uit roulatie geweest, maar de goede voornemens zijn er om in 2006 wekelijks 1 of 2 posts uit ons toetsenbord te tokkelen.

In het vorige berichtje had ik het over de voor en de nadelen van een klimophaag.
Nu wat uitleg over de aanplanting en het onderhoud.
Bij het opzetten van de Bekaertomheining waarin de klimop zal groeien, is het belangrijk om een stevige constructie te hebben, m.a.w. het is aangeraden om de verticale palen te verbinden met horizontale palen bovenaan. Een klimophaag vangt immers veel wind bij stormweer en indien je een lange en hoge omheining hebt zonder de bovenste horizontale palen, dan gaat je kostelijke omheining èn aanplanting gegarandeerd scheef hangen of zelfs tegen de vlakte.

Eenmaal de afsluiting stevig staat kan je er de klimop tegenaan planten, je moet rekenen op een plantje (of stekje) om de 25 cm om een mooie volle haag te krijgen. Plant bij voorkeur in de lente, zeker als je stekjes hebt.
Een van de sterkst groeiende klimopplanten is de ‘Hedera hibernica’ of Ierse klimop. Hoewel klimop vlug groeit is het aan te raden de klimopranken door de draad te weven, zo hebben ze van in het begin een “verankering”.

Hou er rekening mee dat klimop niet houdt van een natte sompige bodem, klimop groeit in het wild onder bomen. De eerste jaren zijn bemesting en compost geen overbodige luxe.

De haag snoeien of scheren doe je de eerste keer in april als de ergste nachtvorst voorbij is, je mag dan gerust fors terugsnoeien. De haag zal er dan een week of 3 wat “skeletachtig” bijstaan, maar daarna wordt je beloond met prachtige frisgroene bladeren.

Als alles goed gaat heb je dan na een jaar of 4 een mooie groene wand waartegen struiken en vaste planten goed uitkomen.

read comments (3)

Iemand vroeg me onlangs hoe plant je een klimophaag, wel… de klimophagen in onze tuin heb ik zelf niet aangeplant. Een van onze buren, wiens perceel grenst aan zeven (7!) tuinen, had zelf het intitiatief genomen om zijn buren te overtuigen een klimophaag aan te planten. Iedereen is daarmee akkoord gegaan, waardoor de hagen in onze buurt een zekere eh… uniformiteit hebben.

Aan een klimophaag zijn voordelen en nadelen verbonden. Positief als we steeds zijn, zullen we met de voordelen beginnen:
- Klimop groeit snel, een haag van ongeveer 2 m hoog is op vier jaar volgroeit
- De haag is gemakkelijk te scheren en in vorm te houden
- Klimop is zeer sterk en blijft altijd mooi groen, mits regelmatig snoeien
- Met een hoogte van 2 m heb je een prima bescherming tegen de wind, daar de haag nog lichtjes wind doorlaat, ontstaat er geen valwind vlak achter de haag, dus een extra beschutting voor de planten die vlak achter de haag staan
- Het plantgoed is relatief goedkoop, met wat stekken van iemand die net zijn haag gesnoeid heeft kom je al een heel eind

Nadelen:
- De drager, Bekaertdraad of iets dergelijks, is vrij duur
- Het is een hele klus om de drager te installeren: beton gieten, paaltje erin, draad spannen enz..
- Klimop groeit vlug, dus 3 maal per jaar scheren

Wordt vervolgd

read comments (4)

Elke tuinliefhebber zou deze twee standaardwerken in zijn of haar bibliotheek moeten hebben: “Vaste Planten” en “Bloeiende Heersters”, allebei geschreven door Roger Phillips en Martyn Rix, uitgegeven bij het Spectrum.

Deze boeken zijn veel waardevoller dan de modale plantenencyclopedie: ze bevatten een ongelofelijke hoeveelheid informatie, per soort zijn heel veel variëteiten opgenomen, voor de Seringen zijn dat er bijvoorbeeld 34! Verder is er een uitgebreide beschrijving per soort en variëteit die het volgende vermeld: land of streek van herkomst, bloeiperiode en bloeiwijze, hoogte en eventuele omtrek, grondsoort en zon of schaduw.

De vaste planten en heesters zijn gerangschikt naar bloeiseizoen beginnend met de late winter en het voorjaar en eindigend met de vruchten en de herfstkleuren in het najaar.

De grootste troef van beide plantengidsen is echter de fotografie, die is echt fenomenaal, zowel de collages van de verschillende variëteiten als de foto’s van de planten in hun natuurlijke omgeving.

Noot 2009: de boeken zijn spijtig genoeg al een paar jaar niet meer voorradig in het Nederlands.

read comments (2)

Door dit blogje heb ik bijna een bijverdienste: tuinen onderhouden Vooral het snoeien blijkt een moeilijke bezigheid te zijn, ook advies (liefst dan nog met een plantschema) over de aanleg van borders is zeer welkom. Voor een paar goede vrienden heb ik dit toegezegd, maar ik moet ermee stoppen daar ik anders geen tijd meer zou overhebben om onze borders aan te leggen.

Dus zal ik ten gepasten tijde wat snoeiadvies geven. Het belangrijkste advies nu is: wachten. Het is nog veel te vroeg om te snoeien, de afgesneden delen zouden kunnen invriezen. Ook het loof en de stengels van de vaste planten laat je best nog staan tot in het vroege voorjaar. OK, misschien oogt dit wat slordig, maar het geheel van stengels en bladeren beschermt de grond en dus ook de planten tegen al te strenge nachtvorst en het verteerde materiaal zal de aarde verrijken.

read comments (2)

Een paar weken geleden hebben we onze bomen geplant! Een kleine reportage:

De lindeboom is 4,5 m, de esdoorn 4 m hoog en de prunus een dikke 2 m.
Alles staat na het slechte weer van de voorbije week nog rechtop, behalve de Prunus Amanogawa. Die had door de uitzonderljke warme herfst nog bijna al zijn bladeren en is door het gewicht van de sneeuw gekapseisd, daar moet dit weekend nog een paaltje tegenaan.

read comments (1)

Nu we een open haard hebben, moeten we natuurlijk ook een vooraadje hout aanleggen. Maar waar? En hoe kunnen we de houtmijt beschutten? Je kunt natuurlijk de houtblokken gewoonweg op elkaar stapelen en ze afdekken met…, plastic, golfplaten. Een niet zo fraaie oplossing. Vorige maand hebben we op verschillende locaties in de tuin getracht de toekomstige houtmijt vorm te geven met een paar balken.

De geschiktste plaats is naast ons tuinhuis, als je een kotje erbij zet doe je dat best naast een bestaand kotje, dat valt minder op… We ontwierpen een constructie met halve houten balkjes als dak en een aantal ronde palen (die we recupereerden van de ‘paalconstructies’ die we verwijderden) als ‘wanden’. Die houdt de houtmijt wat luchtig, terwijl je er toch een flinke voorraad hout in kwijt kunt.

Ik weet het, een architectonisch meesterwerk is dit niet, maarrr: we gaan het geheel laten overgroeien door een bruidsluier, een van de snelstgroeiende klimmers die er zijn. Dan vangen we twee vliegen in één klap, de houtmijt zal letterlijk verdwenen zijn en we hebben een functionele structuur om een mooie bruidsluier tegen te laten groeien.

read comments (0)

Vorige week zaterdag hebben we onze bomen (boompjes) uitgekozen en besteld bij Tuinplantencentrum Philip Bauwens in Evergem. Ze worden 14 november bij ons geleverd. Zoals reeds gezegd gaat het om een ‘Tilia platyphyllos’ of zomerlinde en een ‘Accer Campestre Elswijck’, een Esdoorn. Het Tuincentrum heeft een enorme oppervlakte en ze hebben een heel grote keuze, ook binnen de variëteit. Zo konden we bij de linde kiezen uit een bosje lindebomen, wat de keuze er niet gemakkelijker op maakte…

Daar we de bomen thuis laten bezorgen (we hebben overwogen om ze met een bestelwagen zelf te transporteren, maar met tamelijk grote bomen is dat een heel gedoe en de kans op beschadiging is reëel) hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een paar planten mee te laten brengen: ‘Prunus Amanogawa’ een Japanse sierkerselaar met een rank silhouet die een meter of 10 hoog wordt.

Verder een ‘Aralia Elata’, de Nederlandse naam is duivelswandelstok.
Deze heester met decoratieve bladeren die tot 80 cm groot worden en bloemen in pluimvorm staat vol met scherpe doornen. De Aralia wordt 5 meter hoog en is een heel opvallende solitair. De bladeren verkleuren in de herfst prachtig rood en na de bloei komen er talrijke zwarte bessen die veel vogels lokken. Uit de wortels komen nieuwe stammen ophoog waardoor de boom soms moeilijk in bedwang te houden is.

read comments (0)

Zoals de man in het tuincentrum had aangeraden, heb ik de stam van onze Catalpa ‘afgewassen’ met een spons en een sopje met bruine zeep, ik hoop dat onze geburen met niet bezig zagen…

Nu dit hielp niet echt om de schimmel te verwijderen, die zit tot diepin de barsten en groeven van de bast. Gans de stam insmeren met een kleverige pasta tegen houtwonden en rot, leek ons esthetisch en praktisch niet zo’n goed idee.

Ik heb bij AVEVE dan maar een middel gezocht tegen schimmel en meeldauw en daar de stam mee besproeid, dit is nu een week geleden en de schimmelvorming is wat geminderd maar nog niet helemaal verdwenen. Misschien heeft het middel iets meer tijd nodig om in te werken.

Ik heb ook een buisvormige plastic grille gekocht om het onderste gedeelte van de stam te beschermen tegen kattenklauwen, zodat verdere schade wordt vermeden.

read comments (0)