Tuin aanleggen

Een citaat van William Robinson uit ‘The English Flower Garden and Home Grounds’ (1883):

Een van de belangrijkste punten in de opbouw van een tuin is de plaatsing van de bloemen met inachtneming van hun kleurenffect. Te vaak is een tuin een verzameling willekeurig samengebrachte planten of gaat het er, als er wel enig systeem in is te ontwaren zoals momenteel in het systeem van perken, om zoveel mogelijk en zo heftig mogelijke contrasten te maken; het resultaat is van een schrille opzichtige vulgariteit. In gemengde borders ziet men vervolgens gewoonlijk lijnen of gelijkmatig verdeelde vlekken kleur: vermoeiend en vervelend voor het oog, het bewijs dat misbruik van de beste materialen een effect teniet kan doen.

Bij het maken van een tuin moeten we steeds voor ogen houden dat we aan het schilderen zijn – een schilderij dat in meters en niet in centimeters wordt opgemeten, geschilderd met levende bloemen en gezien in de buitenlucht – zodat het schilderen ervan iets is wat we aan de schoonheid van de bloemen en aan het licht van de zon verschuldigd zijn; dat de kleuren met een zorgvuldige afweging en bewust moeten worden aangebracht, zoals een schilder ze aanbrengt om zijn doek en niet neergesmeten in doodse klodders. Liever harmonie dan contrast – grootse harmonieën van rijke, schitterende kleuren en een goed verloop van zulke harmonieën zouden de norm moeten zijn.

Kijk ik zou het zelf niet beter kunnen zeggen

read comments (0)

De catalpa in onze tuin heeft schimmel op zijn stam, witte stipjes die zich in de barsten van de stam nestelen. Niet geheel ongevaarlijk dacht ik, omdat er oorspronkelijk vier catalpas naast elkaar stonden, twee zijn afgestorven en eentje kreeg geen bladeren meer, maar wel nieuwe scheuten aan de basis; alle hadden ze een stam die bedekt was met schimmel.

Dus tijd om het advies van een professional in te winnen, een vriendelijke man van Tuincentrum Van Eeckhout zei dat de schimmel op zich niet zo gevaarlijk was indien de stam geen verwondingen vertoonde. Hij informeerde of er geen katten hun klauwen aan de stam scherpten, blijkbaar een veel voorkomend probleem bij bomen met een zachte bast, zoals catalpa’s en accasia’s.
Er lopen inderdaad wat poezen rond in de buurt die ook af en toe aan onze catalpa krabben.

De remedie: de stam afwassen met een spons en water met een natuurlijke zeep…
De wonden instrijken met een wondafdekkend middel en een bescherming onderaan de boom aanbrengen zodat de katten de stam niet meer kunnen beschadigen.
We zullen het volgende week eens proberen.

read comments (0)

Vorig weekend hebben we de woningzijde van de toekomstige petanquebaan afgelijnd met Buxus Sempervirens. Verschillende mensen vroegen zich af of zo’n haagje stevig genoeg zal zijn om een wegketsende boule van 730 g tegen te houden. De eerste jaren natuurlijk niet, maar buxus groeit niet zo vlug en vormt dus vrij stevig hout en krijgt met een goede bemesting een heel dichte structuur.

Bovendien hebben we de stekjes slechts 10 cm uit elkaar geplant, zodat er een dense begroeiing zal ontstaan die zelfs de boules van een volbloed tireur zoals Mark zou moeten weerstaan. Merk op dat ik dit in de voorwaardelijke wijs geschreven heb… Maar we hebben er goede hoop op.

De stekjes, ongeveer 130 stuks, haalde ik bij mijn moeder die een heleboel buxushaagjes en -bollen heeft. Op aanwijzing van deze buxussite gebruikte ik stekpoeder om een goede beworteling van de stekjes te verkrijgen. De ideale maand om te stekken is september, dus we zijn een maand te laat, maar met het uitstekende nazomerweer van de laatste weken, moet het ook wel lukken hoop ik.

read comments (0)

Nu is een ‘professionele’ petanquebaan 4 meter breed en 15 meter lang. Maar de meeste amateurs leggen een baan aan van 3 op 12 meter. Dus de smalle strook naast onze woning komt daarvoor perfect in aanmerking.
De voorbije zomer hebben we reeds een aantal avonden op ‘gras’ gespeeld, hetgeen veel gevloek èn hilariteit bij de spelers ontlokte wegens het hobbelige terrein met bulten en graszoden en zelfs gaten waar vroeger paaltjes stonden.

Maar de afmetingen zijn ok, wel moeten we zorgen dat de gevel van onze woning wordt beschermd tegen wegketsende boules, die wegen ongeveer 730 g. Als bescherming hadden we kleine boomstammen langs de kant van de gevel gelegd en dat bleek uit wel nodig. Vooral als Mark begin te schieten (tirer) willen de boules nogal eens wild in het rond vliegen.

Om de gevel en een venster af te schermen dachten we aan een sierlijke oplossing: een haagje van Buxus Sempervirens. In veel gevallen wordt als boord treinbilden gebruikt, maar dat oogt nogal lomp, na een tijdje komt er toch houtrot in en het is zo seventies!

read comments (2)

Toen we hier nog maar een paar maanden woonden rijpte het idee om een petanquebaan aan te leggen. We hadden 2 jaar geleden bij Dirk en Ilse tijdens die lange hete zomer bijna iedere week petanque kunnen spelen. Hun tuin was er uitermate geschikt voor daar zij die hadden omgetoverd in één grote pentanquebaan: vanaf het terras tot aan het einde van de tuin hadden ze een dikke laag dolomietgrind aangebracht. Het waren echt avonden om naar uit te kijken: het gezelschap van goede vrienden, een hapje en een (pastis)drankje en natuurlijk de finesse van het spel zelf.

Aan de linkerzijde van onze woning ligt een strook van ongeveer 3-4 meter tot aan de haag. Een vrij smalle strook waar je met beplanting niet veel kunt uitrichten, tenzij enkele kleine struikjes, maar dan nog moet je een kleine meter afstand tussen de haag en de begroeiing laten zodat de haag nog op een comfortabele manier kan worden geschoren.
Dus de smalle strook naast onze woning komt perfect in aanmerking om er een petanquebaan van te maken.
Wordt vervolgd

read comments (0)

De werken in de tuin liggen een paar weken stil, omdat de eenvoudige reden dat ik bijna geen klap (pun intended) kan uitvoeren.

Bijna 3 weken geleden kwam ik tijdens een spelletje squash onzacht in aanraking met mijn tegenspeler Geert. We zijn in volle vaart tegen elkaar opgelopen, zijn arm en schouder raakten mij in de ribben. Resultaat: een paar gekneusde ribben. Vandaar dat de voorbije posts over de tuin meer het denken dan het doen in het daglicht stelden. Het ergste is nu achter de rug en enkele lichte karweitjes zijn terug mogelijk.

read comments (0)

Daar we nog een paar bomen op het oog hadden, besloten we ze in levende lijve op te zoeken in de Nationale Plantentuin van België. Hier vindt men immers één van de grootste collecties bomen in Europa.

Onze keuze viel uiteindelijk op de ‘Tilia platyphyllos’ of zomerlinde.

De zomerlinde is een statige boom met een compacte eivormige kroon, die vrij snel groeit. De bloemen geuren zoet en en lokken veel bijen. Veel lindebomen hebben last van honing- en roetdauw: plakkend spul (soms zwartig) op het blad en ook onder de boom, dat is een suikermengsel dat door bladluizen wordt geproduceerd; de ‘Tilia platyphyllos’ heeft daar weing last van.

De exemplaren die we in de Nationale Plantentuin zagen, waren eh, indrukwekkend: ik schatte de hoogte op ongeveer 20 meter, op de site van Nationale Plantentuin vond ik echte de werkelijke hoogte, gemeten in 1987: 30 meter. Dat is dus behoorlijk groot. We hebben een plekje voorzien een beetje in de hoek van onze tuin, schuin voor het tuinhuisje, daar kan hij uitgroeien zonder veel schaduw te werpen in onze tuin en in die van de geburen.

BTW, de Plantentuin is echt de moeite waard om te bezoeken, een zeer mooi park en de plantenliefhebber vindt er een schat aan informatie. De verschillende kassen met tropische planten hebben we niet bezocht wegens te weinig tijd, dat houden we in petto voor een volgend bezoek.

read comments (1)

Een Acer Campestre ‘Elsrijk’ of Spaanse aak willen we beslist terug in onze tuin. In tegenstelling tot wat de naam laat vermoeden is het een inlandse boom, de naam Spaanse aak is een aanduiding die past in het rijtje, Japanse esdoorn en Noorse esdoorn. De vari�teit ‘Elsrijk’ heeft kleine donkergroene bladeren die in de herfst felgeel kleuren en krijgt een brede kegelvormige kruin die later eivormig wordt. Dit zal een mooi contrast geven met de Catalpa met zijn wijde, open kruin en grote lichtgroene bladeren.

De Acer Campestre ‘Elsrijk’ kan een hoogte van 12 m bereiken, niet een echt grote boom dus, maar daar hij vrij centraal in de tuin komt mag hij niet al te veel schaduw geven. De esdoorn is een vlugge groeier, krijgt vrij vroeg bladeren en houdt die ook heel lang.

read comments (0)

In onze vorige tuin hadden we een paar bomen, oa. een kanjer van een kerselaar, maar die had spijtig genoeg al de geest gegeven vooraleer we verhuisden, een pruimenboom (een erfenis van de vorige bewoners) en een Acer Campestere ‘Elswijk’.
Nu de herfst hier is wordt het stilaan tijd om een paar bomen uit te kiezen voor deze tuin.

We hebben reeds een Catalpa, dit jaar ruim een meter gegroeid zowel in de hoogte als in de breedte, die we niet gaan knotten omdat hij ideaal gepositioneerd is om riante zijgevel van onze achterburen te camoufleren en zoals reeds eerder gezegd heb ik een hekel aan bolboompjes.

Om de positie van de bomen in de tuin te bepalen hebben we rekening gehouden met de positie van de zon, de onderlinge afstand en de uiteindelijke hoogte en de vorm van de kruin. Daar het terras aan de zuidkant ligt hebben we daar rond de middag geen schaduw meer, dus een strategisch geplaatste boom kan hier de oplossing bieden. Het is trouwens heel plezant om in de lommerte van een boom te tafelen.
Later meer.

read comments (0)

In het verlengde van het terras, lieten we een aantal palen, ongeveer 1,7 m hoog, staan en spanden we er een aantal leidraden tussen. Daartegen plantten we, een aantal maanden terug, 2 (Hilde houdt niet van half werk) variëteiten van Clematis montana. De ene soort Clematis montana ‘Rubens’ heeft roze bloemetjes en roodachtige bladeren.

De andere variëteit heeft zoals de naam laat vermoeden witte bloemetjes: Clematis montana ‘Grandiflora’ (C.m.alba).

Daar de 2 soorten op hetzelfde moment bloeien zou dit een goede mix moeten geven. Het zijn sterke groeiers, pas 2 maand geleden aangeplant hebben ze al heel wat uitlopers gevormd die de basis van een stevig gestel zullen vormen.

De Montana bloeit op houtachtige stengels, dus als er moet worden gesnoeid: na de bloei zodat er zich nog nieuwe stengels kunnen vormen waarop volgend jaar bloemen komen.

read comments (0)