Tuin aanleggen

Deze tijd van het jaar licht een kleurrijke vaste plant de border op: salvia. Dit exemplaar is de variëteit ‘May Night’, denk ik…
Voor alle duidelijkheid: niet te verwarren met het bekende keukenkruid salie officinalis.
Deze variëteit heeft een bijna fluorescente paarse ‘luminositeit’.

Salvia is een dankbare vaste plant: middelhoog en waait dus niet gemakkelijk omver, kan tegen de droogte en hitte en als je de uitgebloeide bloemstengels wegsnoeit, zal salvia nog eens bloeien. Door de planten in de herfst te scheuren, zijn ze eenvoudig te vermeerderen.

read comments (0)

In een lange smalle tuin loont het om met slingerende lijnen of cirkels te werken, ze doorbreken de lange rechthoek en kunnen de tuin weidser maken. Een rond terras kan een symmetrie introduceren die een echo vindt in de beplanting. Een visuele ‘barrière’ zoals een pergola kan een deel van de tuin kaderen of gedeeltelijk verbergen, zodat de tuin groter lijkt dan hij in werkelijk is.

Bij een ‘moderne’ strakke woning kunnen rechte lijnen en vlakken dan weer beter werken op voorwaarde de tuin breed genoeg is om die vlakken opeen te laten volgen of in elkaar te laten schuiven. Ze kunnen een grotere tuin structuur geven die bij een lossere indeling misschien verloren gaat.

Heb je een echt grote tuin dan kan je ‘kamers’ realiseren die elk een eigen stijl en kleurschema hebben. In een grotere tuin mogen een paar flink uit de kluiten gewassen bomen niet ontbreken. Ze kunnen de monotonie van een grasveld doorbreken, een minder fraai deel van de omgeving verdoezelen en als je op ‘den buiten’ woont kunnen ze samen met strategisch geplaatste hagen windbrekers zijn.

Welke vorm of indeling je ook neemt, een tuinpad is een van de belangrijkste zaken in je tuin, zowel praktisch als esthetisch. Het is misschien het ‘pad’ van je dagelijkse wandeling door de tuin en zal daardoor ook de structuur van de borders en de beplanting bepalen. Door het pad kun je ook gemakkelijk de planten bereiken.

read comments (0)

Hou alvast het weekend van 28 en 29 juni vrij, want dan is er opnieuw ‘Open Tuinen’, een organisatie van de Landelijke Gilden, zeg maar de Boerenbond. Hopelijk zijn de weergoden beter gezind dan vorig jaar, want dan moesten we tussen de buien door of onder de paraplu de tuinen bezoeken.

Deze manifestatie is voor iedere tuinliefhebber een must: je kunt er inspiratie opdoen, zien hoe het moet (of niet moet) en er komt toch ook een gezonde dosis voyeurisme aan te pas. Waar je anders enkel over de haag kunt loeren of gissen wat er achter die grote struiken naast de garage staat, kun je nu euh, alles zien…

Vorig jaar zagen we een paar zeer mooie tuinen, o.a. een in de Wijnstraat in Sint-Pauwels, de straat waar ik in mijn vroege jeugd woonde. De familie De Cauwer-Rombaut, onze vroegere buren hebben werkelijk een prachtige tuin. De eigenaar zit in de branche, maar toch. Hieronder een paar impressies.

Ik hoop over de editie van dit jaar een uitgebreid verslag te kunnen doen. Vorig jaar zat dat er niet in, ik had toen net mijn job opgezegd en had andere dingen aan mijn hoofd.

read comments (0)

Niets is zo vervelend als een saaie tuin. Je kent ze wel, de tuinen die je al duizend keer gezien hebt, meestal dan nog aan het brein van een ‘tuinarchitect’ of 3D-software ontsproten. Tuinen opgedeeld in vakjes, omgeven met buxushaagjes, een roosje hier een lavendelbedje daar, veel groenblijvende bodembedekkers waar je geen omkijken naar hebt en hier en daar een toef siergras of godbeterd pampasgras: boring!!!!

Nee, een boeiende tuin verrast telkens en dat kan op verschillende manieren. Door ongewone plantencombinaties of vormen, het feit dat je niet alles in één oogopslag zie. Als je tuin groot genoeg is kun je kamers met elk hun eigen accent creëren. Kijk door het raam van de woonkamer of keuken of slaapkamers en kijk wat in die ‘raamlijst’ mooi is. En vooral: kies wat jij mooi vind, jij moet je in je tuin goed voelen, niet de trendy tuinontwerpers.

Een kleine anecdote hierover: laatst bladerde ik in een band tijdschriften ‘Fleur’ die mijn moeder in het midden van de jaren zeventig verzamelde. ‘Fleur’ was in Nederland het toonaangevende tijdschrift over bloemen, planten en tuinen. Man, was me dat even schrikken zeg: ik wist niet dat ook tuinen zo mode- en trendgevoelig waren. De meeste ontwerpen die je daar in terugvindt, zien er nu ronduit potsierlijk uit. Ik onthou vooral: treinbilden, verzonken ‘zithoeken’, krankzinnige terracottapotten enz. Tuinontwerpen in de jaren zeventig: ‘you love to hate them’. Ik zal een van de volgende post een paar leuke items uit ‘Fleur’ voorstellen. Hier alvast een cover met een bijzonder knullige lay-out!

Ik bedoel maar, het is jouw tuin, doe wat jij mooi vindt, ook al ben je niet zeker of het nu kunst of kitsch is. Bedenk, een tuin is een levend, evoluerend organisme. En als je na een paar jaar niet tevreden bent over iets, wel gooi het weg en plant iets nieuws of maak een zelfs een nieuwe border!

read comments (0)

Het is de bedoeling om jullie de komende maanden regelmatig een bloeiende plant in onze tuin te laten zien. Deze keer is het de beurt aan de clematis montana. Ik heb in 2005 twee soorten geplant: clematis montana ‘Rubens’ heeft roze bloemen en clematis montana ‘Grandiflora (C.m.alb)’ heeft iets kleinere witte bloemen. Clematis montana is een lentebloeier en heeft alleen vormsnoei nodig, de grootbloemige soorten bloeien in de zomer en worden in de vroege lente tot dertig cm boven de grond gesnoeid.

De eerste foto dateert uit 2006, de tweede is een paar dagen geleden genomen. Zoals je ziet, heb je met deze snelgroeiende klimplant vrij vlug een mooi resultaat.

Ik liet de clematissen tussen een reeks palen groeien, die haaks op elkaar staan. De palen zijn 1,8 meter hoog, de onderlinge afstand is ongeveer 15 cm. Tussen de palen spande ik een gegalvaniseerde ijzerdraad om het vasthechten van de stengels te vergemakkelijken.

Het beeld is een deel van een oud grafmonument, ongeveer 100 jaar oud, en stelt de levensboom voor.

read comments (0)

Vorige zondagmorgen bezochten we de Gentse Plantentuin. Het was een hele tijd geleden dat we er nog geweest waren en het was een aangename herontdekking. De Plantentuin bevindt zich aan de rand van het Citadelpark, op een domein van 2,7 ha. Je vindt er meer dan 10.000 plantensoorten.

Zoals jullie weten ben ik nogal een bomenfanaat en hier zijn enkele prachtige exemplaren te vinden, o.a. een magnifieke treurbeuk en een prachtige (groene) Japanse esdoorn. Zie foto hieronder.

Voor de echte plantenliefhebbers zijn hier unieke exemplaren te vinden, maar ook voor natuurliefhebbers en toevallige passanten is dit een prachtig domein. Toe we er vorig weekend waren stonden de azalea’s (geweldige collectie trouwens) op hun mooist.

De geur van deze blauwe regen was bedwelmend.

Er zijn regelmatig gratis rondleidingen en themawandelingen. Info op site van Plantentuin Universiteit Gent. Leuke (beknopte) site trouwens, maar er mogen wel wat meer updates gebeuren, het laatste bericht onder actueel is van van 14 augustus 2006…

read comments (3)

Tabula rasa. Hoe je het ook draait of keert als je een tuin gaat aanleggen, kom je op een bepaald moment voor een leeg blad te zitten, met het potlood in aanslag. Je kent dan al de afmetingen van je tuin, de oriëntatie, de grondsoort, de elementen waar je rekening moet mee houden zoals bomen, schaduw van de woning, vochtige of droge grond enz.

Bewaar de details voor later en concentreer je nu op de grote lijnen en de grote vlakken: het terras, het gazon, de borders, paden, pergola’s, vijvers… Het kan echt plezant zijn om deze vormen te, rechthoeken, cirkels, linten te verplaatsen en te schuiven, dit in functie van de vorm van je tuin.
Om niet voortdurend opnieuw te moeten tekenen en gommen, kun je de vormen ook uitknippen en in ‘je tuin’ verschuiven.

Je hoeft het warm water niet telkens opnieuw uit te vinden: kijk eens rond bij vrienden of geburen naar een tuin die je aanstaat of elementen ervan die je goed vindt, die kun je dan integreren in je eigen tuin. Er zijn ook heel wat tuinboeken met tuinplannen die wellicht passen bij de vorm of de oriëntatie van jouw tuin.

read comments (0)

Als je een tuin wilt aanleggen moet er een heleboel gebeuren vooraleer je de spade hanteert. Het eerste wat je moet doen is de tuin accuraat opmeten, een plan op schaal maken. Een schets of overzichtsplan kan je een goede indicatie geven hoe de verschillende delen kunnen samenwerken, een plan op schaal heb je nodig om je ‘plannen’ naar de realiteit over te zetten.
Bij het plan op schaal ga je in detail te werk, bijvoorbeeld de afmetingen van verhardingen zoals terrassen en paden. Maar het belangrijkste, een schaalplan zal ervoor zorgen dat de tuin die je ontworpen hebt, past in de oppervlakte die je ter beschikking hebt.

Dit plan zal je ook helpen om je budget te determineren of onder controle te houden. Je kunt de verschillende delen van je tuin visualiseren in oppervlakte zodat de prijs per vierkante meter zichtbaar wordt.
Start met de woning op te meten en te situeren op de totale oppervlakte, als je de plannen van de architect van je woning nog hebt, is een groot deel van het werk reeds gedaan…
Probeer zo nauwkeurig mogelijk te meten: bij de aanplanting van een haag bijvoorbeeld weet je dan hoeveel planten je moet kopen.

read comments (0)

Koken kost geld. Tuinieren ook. Het is jullie misschien ook opgevallen, maar de laatste jaren zijn tuinplanten (vaste planten, struiken, eenjarigen en zelfs zaad) veel duurder geworden. Dat zal waarschijnlijk te maken hebben met de energieprijzen die de pan uitswingen, maar de tuin is de laatste jaren ook een statussymbool geworden, waar op een paar euro’s meer of minder niet wordt gekeken. De klant is ook veeleisender en wil grotere planten zodat de tuin onmiddellijk meer volume heeft.

Ter vergelijking: waar vroeger vaste plantjes verkocht werden aan 1,5 euro, loopt dit nu op tot 2 à 2,5 euro. Als je weet dat per vierkante meter gemakkelijk 6 à 8 plantjes nodig zijn, is de rekening gauw gemaakt. Ook grotere planten kosten handenvol geld: voor een iets grotere lavendelstruik betaal je algauw 5 à 10 euro. Helleborussen idem dito.

De Franse lavendel of lavandula stoechas is merkelijk duurder dan de ‘gewone’ lavandula angustifolia.

Een pieris japonica van 75 cm hoogte kost tussen de 15 en 25 euro. Zotte prijzen? Misschien.

Maar je kan ook goedkoop aan planten geraken. Veel tuinliefhebbers ruilen planten en zaden, kijk maar eens rond op de internetfora. Heel wat planten zaaien spontaan uit of krijgen uitlopers.
Vaste planten moeten sowieso om de vier jaar worden gesplitst om verjonging te bekomen.
En mits een beetje experimenteren kun je van een resem struiken stekjes nemen.
Zaaien is ook een goedkoper alternatief. Een zakje zaad van echinacea purpurea kost 3 euro, één plantje in een pot (is gelijk aan één bloem!) kost 2,5 euro!

Oké, op die manier duurt het allemaal wat langer dan dat een tuinontwerper een border meteen ‘volgooit’. Maar een border langzaam opbouwen en zien evolueren heeft ook zijn charmes: experimenteren met kleuren, hoogtes, lagen en vormen.
En het plezier om zelf iets te kweken en zien groeien is toch niet te evenaren?

Met onze buurvrouw Maria ruilde ik een viburnum davidii voor een skimmia, die voor haar voortuin te groot werd. De skimmiabol (met een diameter van meer dan een meter) is een van de eyecatchers in onze jonge tuin!

read comments (0)

Een kleine twee jaar geleden schreef ik een postje over één van onze nieuwe planten, de pluimpapaver of macleaya. Een fraaie, imposante plant met zeer decoratieve grijsgroene bladeren en sierlijke ivoorkleurige bloempluimpjes. Vorig jaar werden de planten meer dan twee meter hoog!

De pluimpapaver blijkt echter een fenomenale woekeraar te zijn! In een straal van twee à drie meter rond de plant verschijnen tientallen nieuwe plantjes via ondergrondse wortelstokken. Tijden het wieden van de border ontdekte ik een dicht netwerk van oranje wortels dat op (korte) termijn de nabijgelegen planten zou verdringen.

De foto hierboven toont de variëteit macleaya cordata ‘Spetchley Ruby’, in onze tuin staat Macleaya microcarpa ‘Kelway’s Coral Plume’, wie verzint in godsnaam die namen van de variëteiten??

Een drastische ingreep is hier aangewezen. Dit weekend zal ik de twee moederplanten uitgraven en in een kuip weer ingraven. Op die manier (zoals ook woekerende bamboe in toom wordt gehouden) zullen de pluimpapavers ter plaatse blijven.
Dus wel uitkijken als je decoratieve macleaya een plaats in je border geeft, voldoende plaats voorzien en isoleren is de boodschap!
Misschien zijn niet alle pluimpapavers even grote woekeraars? Als je ervaring hebt met andere variëteiten, graag je ervaring.

read comments (0)