Tuin aanleggen

In veel (heester)borders zie je tussen de struiken de onvermijdelijk boomschors liggen. Ok, soms is dit nuttig: uitdrogen van de grond voorkomen, onkruid weghouden… Maar let’s face it, it’s ugly as hell. Een creatieve oplossing is het gebruik van bodembedekkers. Die houden, op termijn, ook het onkruid tegen èn de bodem vochtig.

Nu kun je enorm veel planten als bodembedekker gebruiken: groenblijvende of bladverliezende, planten die heel snel uitbreiden of juist planten die op hun plaats blijven, uitbundig bloeiende bodembedekkers of planten met een fraai blad. Het is niet de bedoeling van om hier een opsomming te geven van interessante bodembedekkers, daar spenderen we op een andere keer wel een paar postjes aan.

Nu concreet voor deze border koos ik een paar bodembedekkers die vlug groeien, mooi bloeien en tijdens de verschillende seizoenen iets interessants te bieden hebben.
Een paar weken geleden kocht ik in de Tuinbouwschool van Melle, 10 geraniums ‘Johnson’s Blue’. Een mooie variëteit met lila-blauwe bloemen op een niet al te lange stengel en grote diep ingesneden bladeren. Deze geraniums bloeien van mei tot augustus!
De plantjes zitten sinds begin mei in de grond en zijn al fors in omvang toegenomen. Aan de buitenzijde van de plantjes duiken steeds nieuw blaadjes op en stengels die tegen de grond gaan wortelen meteen. Dus wie volgend jaar een geranium in de tuin wil kom gerust eens af

Vrouwenmantel of Alchemilla mollis is één van mijn favoriete planten. Zelfs als de plant niet bloeit zijn er de altijd frisgroene blaadjes waar de dauw- of regendruppels zo fotogeniek op blijven liggen. De groengele bloempluimen komen midden juni te voorschijn en blijven gans de mand juli zitten. Nadien wordt er zaad gevormd, als je bloemstengels laat staan kun je volgend jaar de buren èn hun kennissen voorzien van jonge plantjes. Knip je de bloemstengels tijdig af, dan komt er een tweed bloei in augustus!
Alchemilla kent een rijke geschiedenis, de naam verwijst naar alchemisten die de dauwdruppels gebruikten om de steen der wijzen te vinden. Een leuke uitleg hierover is op de site van Plantaardigheden

Binnenkort een paar foto’s van de border, maar we moeten eerst wat wieden om hem presentabel te maken…

read comments (0)

De heesters zijn gekozen omdat ze een verschillende kleur van bladeren hebben, ze bloeien in verschillende seizoenen en ook belangrijk: ze hebben zeer sterk geurende bloemen. Daardoor gaan we een doorgang naar het terras hebben die een groot gedeelte van het jaar een heerlijke geur zal verspeiden.

Osmanthus burkwoodii of schijnhulst bloeit vroeg in de lente, de witte kleine bloemetjes ruiken een beetje naar jasmijn. De donkergroene bladeren zijn 2 – 4 cm lang, de onderzijde is iets lichter van kleur. Deze groenblijvende heester kan men perfect snoeien en bereikt makkelijk een hoogte van 2 meter. Heb je niet zoveel plaats dan kan je hem ook kleiner houden.

Ligustrum ovalifolium, stond (staat) in ontzettend veel tuinen als haag en is daarom niet echt meer ‘in de mode’. Spijtig want de struik kan ook als solitair aangeplant worden en trekt veel vogels, bijen en vlinders aan. De eerder onopvallende bloemetjes verspreiden mijn favoriete geur in de tuin. Ik ben er echt gek op, merkwaardig genoeg deelt niet iedereen mijn mening Als de bloemen uitgebloeid zijn verschijnen er zwarte besjes die vogels erg lekker vinden. Liguster is een snelgroeier, in onze vorige tuin hadden we een haag die minstens 2 maal per jaar moest worden geschoren. Een liguster in struikvorm moet misschien maar 1 maal per jaar worden gesnoeid, best in de vroege lente.

Viburnum tinus is een groenblijvende struik met leerachtige bladeren tussen 3 en 10 cm groot. ?Hij krijgt veel trossen wit-roze bloemetjes, die later blauwe bessen worden en hij bloeit tussen oktober en februari, een van de weinige struiken die voluit in de winter bloeien. De bloemen ruiken heerlijk en doen in de donkere wintermaanden naar de lente verlangen. De struik, inheems in het Middellandse- Zeegebied, maar ondertussen goed winterhard gekweekt, kan in de volle grond ongeveer 4 meter hoog en even breed worden. Viburnum tinus kan forse snoei verdragen, een van de mensen die actief is op het forum van Tuinadvies heeft er zelfs een haag van gemaakt. Meestal zullen we enkel snoeien om de vorm te verfraaien of om op hoogte te houden.??Volgende keer iets meer over de bodembedekkers van onze nieuwe border.

read comments (1)

Ik heb nog een bordertje aangelegd in het verlengde van ons terras. De bedoeling is om het terras wat meer aan te kleden en wat geborgener te maken. Het terras wordt aan de kant van de border nu ook afgeschermd door een rijtje houten palen van ongeveer 1,7 meter hoog, waar we een paar clematissen tegen laten groeien.
Een bijkomend voordeel is dat de oppervlakte gras weer wat slinkt en er dus minder gras moet worden gemaaid!

Het moet een onderhoudsvriendelijke border worden met vooral heesters en bodembedekkers. De heesters: een osmanthus, een ligustrum, een viburnum tinus en een euonymus. De heesters zullen op termijn een haagje vormen, een doorgang van de zijkant van de woning naar het terras. Bedoeling is ook dat als de struiken uitgegroeid zijn tot een haag, ze wat schaduw werpen op de grote glaspartij van het bureau.
Volgende keer iets meer over de planten zelf en een paar foto’s.

read comments (0)

Een paar weken geleden merkte ik een paar “nieuwe” plantjes op in één van onze borders, waarschijnlijk door een vogel “gezaaid”. Het heeft een houtachtige rode takjes, een fris groen blad, maar ik kon het niet thuis brengen.

Dus over naar het forum van Tuinadvies, waar wel altijd iemand een antwoord heeft, het duurde een weekje maar Ami kwam toch met een sluitend antwoord op de proppen. Ongelofelijk dit forum!
Het blijkt te gaan om wat Ami “Amerikaanse pest” noemde. Een snel woekerende struik dit zicht voortplant door de vele zwarte bessen die erg geliefd zijn bij vogels.

Ik wou er meer over weten en dit is wat ik vond op het net: de meer bekende naam is Amerikaanse vogelkers of Prunus serotina.

Dit is het plantje in onze tuin

“De Amerikaanse vogelkers is een plaaggeest voor bosbeheerders. Beter bekend onder de bijnaam: “de Bospest”. Deze uitheemse boomsoort is in Europa geïntroduceerd vanuit Noord Amerika. Daarom noemen we dit een uitheemse plant. Doordat dit een uitheemse plant is heeft hij in ons land geen natuurlijke vijanden. Daardoor wordt hij vrijwel niet geremd in zijn groei en voortplanting. Vandaar dat hij steeds vaker en overal oprukt en er geen kruid tegen gewassen lijkt. Vogels poepen alle zaden uit en die ontspruiten massaal. Deze uitheemse boomsoort is zeer hardnekkig: het simpelweg afzagen leidt alleen maar tot de vorming van meer boomspruiten, waardoor het probleem alleen maar groter wordt.

Al enkele jaren terug bleek uit onderzoek dat de Amerikaanse vogelkers effectief te bestrijden is door de loodglansschimmel Chondrostereum purpureum aan te brengen op afgezaagde boomstronken. Zodra de schimmel het wortelstelsel bereikt, sterft de gehele boom af. De effectiviteit van dit biologische middel BioChron (Koppert BV), bleek groot te zijn: twee jaar na behandeling was 95% van de behandelde bomen volledig afgestorven. De betrokken loodglansschimmel kan alleen bomen infecteren via verse open wonden. Dit middel bleek niet milieubelastend te zijn en de risico’s op ongewenste besmetting bleken minimaal te zijn.

Steeds meer gemeenten en grote organisaties krijgen belangstelling voor dit biologische middel. Het risico op besmetting van vers gesnoeide (fruit)bomen is zeer klein. Een veiligheidszone van een halve kilometer rond behandelde bomen en eventueel het afdekken van dikke stobben is voldoende om besmetting uit te sluiten. ”

Close-up met bloesem

Ik ga de plantjes zo snel mogelijk uit onze tuin verwijderen, enfin ik ben er reeds mee bezig en heb er al een tiental uitgetrokken… In onze buurt staan er blijkbaar een aantal struiken van de Amerikaanse vogelkers.

read comments (0)

Vorig jaar hebben we 2 nieuwe borders aangelegd, die konden we toen echter niet volledig beplanten wegens tijds-, geld- en energiegebrek. Omdat ik vreesde dat in de ‘gaten’ heel vlug onkruid zou groeien, dacht ik eraan om in één van de twee borders iets voorlopig te zaaien, als bodembedekker. Ik had nog een flinke portie digitaliszaad uit onze vorige tuin, dit heb ik met royale hand uitgestrooid in de lege plekken. Met het gevolg dat ik nu een vingerhoedskruid border heb. OK, het is een beetje over maar het oogt toch spectaculair vind ik.

Dit jaar zijn we verder de border aan het vullen en de digitalisplanten die in de weg staan gaan er dan uit, er zijn er toch genoeg. Trouwens wat ik verwijder gaat naar de buren, die profiteren mee van de digitalisbodembedekker.

Ps, digitalis is een van mijn favoriete planten, maar dat had je waarschijnlijk als geraden )

read comments (0)

Gisteren zijn we naar de “Tuindagen van Beervelde” geweest, een primeur voor ons en het was zeer de moeite. Meer dan 200 deelnemers toonden een groot aanbod van planten en decoratie die met de tuin te maken heeft. De meeste kwekers hadden een zeer mooie collectie planten mee, ook veel nieuwe soorten en variëteiten. Planten die men in een ‘normaal’ tuincentrum niet vindt.
Vaste planten, kruiden en heesters waren nogal prijzig vond ik, maar ja dat zal wel samenhangen met de exclusieve locatie en zeldzame soorten.

Naast het exposantenparcours kom men ook een ‘Woodland-wandeling’ maken. Woodlandgardening is al een tijdje in opmars, zie de vele bosplanten die tegenwoordig aangeboden worden, het was trouwens het thema van de Tuindagen.
Via een slingerend paadje kon je het bosgedeelte van het park bezoeken, een tocht door verschillende natte en drogere delen, met uiteraard aangepaste vegetatie. De eigenaar van het domein, Graaf de Kerckhove, heeft een zeer mooie collectie rododendrons, azalea’s en varens die onder eeuwenoude statige eiken en beuken groeien. Een paar eenvoudige pancartes trokken de aandacht op een speciale omgeving of toonden aan welke werkzaamheden er de laatste tijd waren uitgevoerd.

De Tuindagen zijn echt een aanrader, goed om nieuwe planten te ontdekken en inspiratie op te doen. De Tuindagen dreigen echter wel het slachtoffer te worden van hun eigen succes, er was zodanig veel volk dat ik soms moeite had om sommige standen te bezoeken.

read comments (0)

Vorige zondag zijn we naar de Tuinbouwschool van Melle geweest waar de jaarlijkse plantenverkoop plaats vond. Er was een massa volk op afgekomen, maar we waren er gelukkig vroeg bij. De tuinbouwschool biedt een grote keuze uit vaste planten, eenjarigen, kruiden, heesters en bomen. Dit alles aan zeer schappelijke prijzen.

Voor de afboording van een nieuwe border, waarover later meer, had ik een aantal geraniums (ooievaarsbek) nodig. Ik zocht een lila of paarse variëteit met niet te hoge bloemstengels, want die durven omwaaien of afknakken. Ik vond wat ik zocht: geranium ‘Johnson’s Blue’, een variëteit met een mooie frisse kleur en die wordt niet hoger dan 30 cm.

Ik kocht 10 tamelijk grote planten. Meer hoeft niet want geraniums zijn zeer gemakkelijk te vermeerderen.

read comments (4)

Binnenkort komt het aardbeienseizoen er weer aan, met als hoogtepunt: een flinke kom aardbeien met slagroom op de finale van Wimbledon, heerlijk!

Waarom niet zelf aardbeien kweken. Moeilijk is dat niet, In de tuincentra en bij plantenkwekers worden meestal twee soorten aardbeiplanten aangeboden: doordragende- en eenmaal dragende aardbeiplanten.
Voor de gewone tuinier zal een doordragend ras het meest ideaal zijn. Het voordeel is dat deze plant geleidelijk vruchten draagt. Dit gaat door tot de eerste nachtvorsten in het najaar. Een doordrager heeft wel meer verzorging nodig dan een eenmaal dragend ras.

Een doordrager heeft als eigenschap in de zomer erg veel trossen te maken wat daardoor kleine aardbeien oplevert. Het is dus noodzakelijk om meerdere keren in deze teelt enkele trossen af te knippen, of beter nog de laatst gevormde bloempjes van een tros, deze blijven altijd klein.
Door de trossnoei heeft de plant minder aardbeien, maar wel groter en kwalitatief beter. De plant raakt ook niet overbelast. Het beste doordragende ras is Rapella.

Eenmaal dragende rassen worden veel in de professionele teelt gebruikt maar dragen maar 1 keer met veel aardbeien tegelijk. In tegenstelling tot een doordrager, mogen uit deze plant geen trossen geknipt worden. Een veel gebruikt ras is Elsanta, een harde en lekkere vrucht.

Veel volkstuinders zetten eenmaaldragende planten in het najaar of voorjaar en net wanneer alle aardbeien rijp zijn gaan ze met vakantie.
Voor kinderen kan aardbeien planten een leuk project zijn, men kan ze immers goed in potten kweken zodat ze zelf kunnen planten

read comments (0)

Dit is weerkundig gezien de raarste maand april ooit.
In het weekend van 1 april plantte ik een paar bessenstruiken en zaaide ik een stuk gazon. Sindsdien heeft het niet meer geregend. Er was nochtans regen beloofd in het weekend van 1 april, vandaar dat ik toen gras zaaide. Maar geen regen dus…

Dan maar sproeien, we hebben toch een regenwaterput van 10 000 liter; dat hebben we tot nu toe gedaan 2 à 3 maal per week. We hopen dat onze regenwaterput het ‘vol’ houdt tot volgende week dinsdag, dan is regen voorspeld.

Ondertussen is het de voorbije maand niet alleen droog geweest maar ook onnatuurlijk warm, hoogzomerse temperaturen van 28 – 29 graden. Dat heeft ook zo zijn voordelen, altijd mooi weer, minder stookkosten, ’s avonds een terrasje doen, …

Een stel rare bietenkwieten heeft zelfs een site gemaakt: ‘Leve de opwarming‘, waar allerhande tips staan om de aarde verder op te warmen: meer elektriciteit verbruiken, meer met de auto rijden, stop met recycleren… Om aldus actief mee te werken aan de opwarming van de aarde. Misschien is dit allemaal ironisch bedoeld? Indien niet, om het met de wijze woorden van keizer Augustus te zeggen: debilitas extremis.

read comments (0)

Van onze sympathieke buurvrouw Maria kregen we een paar weken geleden een prachtige azalea cadeau, het exemplaar in haar voortuin was te groot geworden. We konden hem nog net verplanten met een grote kluit aarde eraan vooraleer ie begon te bloeien.

Het is een Japanse azalea of Rhododendron japonica, want in feite zijn azalea’s ook rhododendrons.
Tuinazalea’s hebben een beetje een oudbolllig imago gekregen, helemaal ten onrechte vind ik. In april – mei geven ze een explosie van kleur in de tuin, daar de Japanse azalea vrij kleine blaadjes heeft lijkt het wel alsof de ganse struik met bloemen bedenkt is. Azalea’s vragen een wat zure grond die goed doorlaatbaar is, maar toch vochtig blijft. Na de bloei wat traagwerkende mest geven, niet te veel want de plant heeft vrij oppervlakkige wortels met dezelfde oppervlakte als de takken.

Verder is aan deze traaggroeiende heester weinig of geen onderhoud, indien snoeien nodig blijkt, dan liefst na de bloei.
De uitgedroogde bloemen verwijderen zal de groei van nieuwe scheuten bevorderen, maar de ervarig heeft me geleerd dat dit een prutswerkje is…

Let op: niet alle azalea’s zijn winterhard, dus best even vragen aan de kweker.

read comments (2)