Tuin aanleggen

Als je een tuin wilt aanleggen moet er een heleboel gebeuren vooraleer je de spade hanteert. Het eerste wat je moet doen is de tuin accuraat opmeten, een plan op schaal maken. Een schets of overzichtsplan kan je een goede indicatie geven hoe de verschillende delen kunnen samenwerken, een plan op schaal heb je nodig om je ‘plannen’ naar de realiteit over te zetten.
Bij het plan op schaal ga je in detail te werk, bijvoorbeeld de afmetingen van verhardingen zoals terrassen en paden. Maar het belangrijkste, een schaalplan zal ervoor zorgen dat de tuin die je ontworpen hebt, past in de oppervlakte die je ter beschikking hebt.

Dit plan zal je ook helpen om je budget te determineren of onder controle te houden. Je kunt de verschillende delen van je tuin visualiseren in oppervlakte zodat de prijs per vierkante meter zichtbaar wordt.
Start met de woning op te meten en te situeren op de totale oppervlakte, als je de plannen van de architect van je woning nog hebt, is een groot deel van het werk reeds gedaan…
Probeer zo nauwkeurig mogelijk te meten: bij de aanplanting van een haag bijvoorbeeld weet je dan hoeveel planten je moet kopen.

read comments (0)

Koken kost geld. Tuinieren ook. Het is jullie misschien ook opgevallen, maar de laatste jaren zijn tuinplanten (vaste planten, struiken, eenjarigen en zelfs zaad) veel duurder geworden. Dat zal waarschijnlijk te maken hebben met de energieprijzen die de pan uitswingen, maar de tuin is de laatste jaren ook een statussymbool geworden, waar op een paar euro’s meer of minder niet wordt gekeken. De klant is ook veeleisender en wil grotere planten zodat de tuin onmiddellijk meer volume heeft.

Ter vergelijking: waar vroeger vaste plantjes verkocht werden aan 1,5 euro, loopt dit nu op tot 2 à 2,5 euro. Als je weet dat per vierkante meter gemakkelijk 6 à 8 plantjes nodig zijn, is de rekening gauw gemaakt. Ook grotere planten kosten handenvol geld: voor een iets grotere lavendelstruik betaal je algauw 5 à 10 euro. Helleborussen idem dito.

De Franse lavendel of lavandula stoechas is merkelijk duurder dan de ‘gewone’ lavandula angustifolia.

Een pieris japonica van 75 cm hoogte kost tussen de 15 en 25 euro. Zotte prijzen? Misschien.

Maar je kan ook goedkoop aan planten geraken. Veel tuinliefhebbers ruilen planten en zaden, kijk maar eens rond op de internetfora. Heel wat planten zaaien spontaan uit of krijgen uitlopers.
Vaste planten moeten sowieso om de vier jaar worden gesplitst om verjonging te bekomen.
En mits een beetje experimenteren kun je van een resem struiken stekjes nemen.
Zaaien is ook een goedkoper alternatief. Een zakje zaad van echinacea purpurea kost 3 euro, één plantje in een pot (is gelijk aan één bloem!) kost 2,5 euro!

Oké, op die manier duurt het allemaal wat langer dan dat een tuinontwerper een border meteen ‘volgooit’. Maar een border langzaam opbouwen en zien evolueren heeft ook zijn charmes: experimenteren met kleuren, hoogtes, lagen en vormen.
En het plezier om zelf iets te kweken en zien groeien is toch niet te evenaren?

Met onze buurvrouw Maria ruilde ik een viburnum davidii voor een skimmia, die voor haar voortuin te groot werd. De skimmiabol (met een diameter van meer dan een meter) is een van de eyecatchers in onze jonge tuin!

read comments (0)

Een kleine twee jaar geleden schreef ik een postje over één van onze nieuwe planten, de pluimpapaver of macleaya. Een fraaie, imposante plant met zeer decoratieve grijsgroene bladeren en sierlijke ivoorkleurige bloempluimpjes. Vorig jaar werden de planten meer dan twee meter hoog!

De pluimpapaver blijkt echter een fenomenale woekeraar te zijn! In een straal van twee à drie meter rond de plant verschijnen tientallen nieuwe plantjes via ondergrondse wortelstokken. Tijden het wieden van de border ontdekte ik een dicht netwerk van oranje wortels dat op (korte) termijn de nabijgelegen planten zou verdringen.

De foto hierboven toont de variëteit macleaya cordata ‘Spetchley Ruby’, in onze tuin staat Macleaya microcarpa ‘Kelway’s Coral Plume’, wie verzint in godsnaam die namen van de variëteiten??

Een drastische ingreep is hier aangewezen. Dit weekend zal ik de twee moederplanten uitgraven en in een kuip weer ingraven. Op die manier (zoals ook woekerende bamboe in toom wordt gehouden) zullen de pluimpapavers ter plaatse blijven.
Dus wel uitkijken als je decoratieve macleaya een plaats in je border geeft, voldoende plaats voorzien en isoleren is de boodschap!
Misschien zijn niet alle pluimpapavers even grote woekeraars? Als je ervaring hebt met andere variëteiten, graag je ervaring.

read comments (0)

Bekijk ook eens hoe je tuin is omheind. Vangen bepaalde stukken van de tuin veel wind? Hoe beschut staat bepaalde planten die vorstgevoeling zijn of bomen die makkelijk takbreuk krijgen?

Onze geënte catalpa is in onze tuin letterlijk stukgewaaid, die stond hier dus duidelijk niet beschut genoeg. Of je kan het ook anders bekijken: op deze plaats moet een steviger boom staan met een minder zachte stam of kleinere bladeren die minder wind vangen…

Ook de omheining is van belang, hou er rekening mee dat harde omheiningen: muren, planken enz de wind goed tegenhouden, maar dit is niet noodzakelijk een voordeel. Deze ‘harde’ omheiningen veroorzaken valwinden vlak na de muur waardoor de planten die er vlak tegenstaan toch heel wat wind te verwerken krijgen. Zachte omheiningen (zoals hagen) daarentegen, laten meer wind door, maar dit op een meer verspreide manier, waardoor de plantenborders zachtere, gelijkmatige wind te verwerken krijgen.

In onze vorige tuin, die volledig beschut in een huizenblok stond en die volledig ommuurd was, moesten we ‘wankele’ vaste planten veel meer ondersteunen dan in onze huidige ‘open’ tuin die omgeven is door hagen van twee meter hoog.

read comments (0)

Een promotie uit de lentefolder van Intratuin:

Gelukkig zitten er geen violen, maar viooltjes in de Franse vaas )

read comments (0)

Het is lang stil geweest in en rond de vijver, daar begint nu verandering in te komen.
Zoals eerder besproken waren de vijverplanten verdwenen, gereduceerd tot enkel de wortelkluit onder het wateroppervlak. Vissen verbleven in de minst koude waterlaag, dicht bij de bodem dus. Voedsel was bijna overbodig geworden.

Zo is het elk jaar opnieuw uitkijken naar de eerste bloei. Het is de dotterboem die met ruime voorsprong en heel solitair deze eer op zich neemt. De tweede helft van februari start deze plant in hoog tempo met de ontwikkeling van volle groene bladeren en vanaf begin maart word je heel warm van de eerste gele kleur in je vijver. “De goeste” om erin te vliegen is er meteen weer. Vandaar dat ik net nu opnieuw in de pen (of het klavier) gekropen ben.

Deze morgen (paasmaandag!) heb ik één van de meest merkwaardige ervaringen sinds ik mijn vijver heb gefotografeerd: dotterbloemen in de sneeuw, van gemengde gevoelens gesproken.

De dotterbloem zal je vanaf nu ook in de wilde natuur aantreffen. Deze plant is beschermd. Laat je niet verleiden om ze mee te nemen om je vijver op te fleuren. Binnen enkele weken zullen de bloemen verdroogd zijn. Keer dan terug en je zal zien dat deze vol met zaad zitten. De zaadjes strooi je in een modderbedje en enkele weken later heb je zelf heel wat plantjes. Verpot ze in vijvermandjes en op het eind van volgende winter geniet je zelf van frisgeel in je vijver. Al dan niet ingesneeuwd.

Dirck Bogaert

read comments (0)

Vertoef je al een tijdje in je woning, dat weet je waarschijnlijk wel hoe de zon in je tuin zal schijnen. Bij een nieuwe woonst en dus ook een nieuwe tuin, kun je met een kompas de oriëntatie van je tuin bepalen. Ga helemaal achterin je tuin staan en kijk waar het zuiden ligt, is dat recht voor jou dan is je tuin zuidelijk gericht enz.

Bij deze oefening moet je dus rekening houden met de elementen die schaduw in je tuin gaan werpen: je woning, bomen, struiken en de omheining. Woon je in een heuvelachtig gebied, dan kan de hellingsgraad van je tuin bepalen hoeveel schaduw je in je tuin zal hebben, de lager gelegen delen van de tuin zullen ook vochtiger zijn.

Eenmaal als je hier goed zicht op hebt, let erop dat de zon in zomer hoger staat, dan kan je de schaduw- of halfschaduwpartijen op je plan aanduiden en meteen kijken welke planten op welke plaats kunnen gedijen.

read comments (0)

De narcissen en krokussen in de tuin roepen een vroeg lentegevoel op, hoewel het stormachtig weer van de laatste weken anders laat vermoeden: ik heb soms het gevoel dat ik in een vuurtoren op de Faeröer Eilanden zit. Of is het Faröer Eilanden, of Faroereilanden, of Faröer-eilanden. Ik hou het maar op mijn eerste keuze, klinkt meest Deens.

Anyway. Bloembollen dus. Ze geven vroeg kleur aan de border, er is bijna geen onderhoud aan (behalve die vervelende tulpen die je moet uitgraven), ideale planten dus. Strategisch geplaatst zorgen ze voor een maximaal effect. Omdat onze borders nog jong zijn, twee en drie jaar, kunnen er nog heel wat bloembollen bij. Dat was ook de bedoeling vorige herfst: hier en daar nog wat bollen in de grond.

Maar waar planten? De begroeiing in de herfst is volledig anders dan in de late winter, vroege lente… Ik wist begot niet meer waar er bloembollen in de grond zaten.

Dus is het nu tijd voor een actieplan: dit weekend gaan we de borders nauwkeurig bekijken en bepalen waar we nog bloembollen willen. Het is dan ook goed om vanuit de ramen van de living en keuken naar de tuin te kijken en zo de plaats voor de bloembollen te markeren.
Op die plaatsen waar we nog bloembollen willen in de tuin, zullen we takjes in de grond steken. Zo zullen we in herfst weten waar we de bollen moeten planten.

read comments (0)

Er heerst grote verwarring over wanneer men het best lavendel snoeit. Even rondneuzen op de verschillende tuinforums levert geen concrete informatie op: sommigen snoeien tweemaal, de bloemstengels in de herfst (omdat die uitgebloeide stengeltjes er dan zo slordig uitzien!!) en daarna, in de late winter, wordt het struikje zelf gesnoeid. Anderen snoeien reeds fors terug in de herfst.
Enkele ‘daredevils’ snoeien reeds drastisch terug na de bloei.

Ik snoei lavendel altijd begin maart. Waarom? Omdat het gevaar voor invriezen van de takjes dan voorbij zou zijn, heb ik vroeger zo geleerd. En omdat ik die kale ’stekelvarkentjes’ in de winter maar niks vind. Door de alweer zeer zachte winter (de lavendelstruikjes begonnen al flink uit te lopen), heb ik al twee weken geleden gesnoeid.

Maar wie heeft nu gelijk, wanneer snoei je het best. Over naar het oerdegelijke BBC Gardeners’ World, daarin geeft specialist-kweker Simon Richardson volgende raad: fors snoeien onmiddellijk na de bloei. Daar is wat moed voor nodig en het betekend ook dat de (mindere) twee bloei er niet komt. Zo vroeg snoeien, zorgt ervoor dat er nieuwe groei komt voor de winter en dat je heel de winter lang frisse groene lavendelplanten hebt! De struikjes zijn dan meteen klaar om door te groeien en een goede bloei te geven. Voor invriezen hoef je blijkbaar geen schrik te hebben. Opgelet, deze methode geldt enkel voor de Lavendula angustifolia.

De ‘Franse’ lavendel L. stoechas (met de ‘oortjes’), die in mei bloeit, snoei je het best midden juni.

lavendel L. stoechas

Dus, dit jaar een experimentje: direct na de bloei zet ik de schaar erin. Ik hou jullie op de hoogte hoe de plantjes er dan op het einde van het jaar zullen uitzien.

read comments (5)

Vanaf 8 maart tot 11 mei kun je een tentoonstelling over camelia’s bezoeken in het Gentse MIAT , Museum voor Industriële Archeologie en Textiel.De Japanse roos was de eerste plant die op industriële schaal werden gekweekt en wereldwijd verhandeld.

Gentse tuinders kweekten hun eigen variëteiten, om die te promoten werkten ze vanaf 1840 met prachtig geïllustreerde catalogi. Grote kwekerijen hadden daarvoor zelfs een eigen drukpers en illustratoren.

De samensteller van de tentoonstelling, Luc D’Haese Van Ryssel, heeft maar liefst 420 Belgische variëteiten van de camelia teruggevonden. Daarvan werden er 125 geïdentificeerd. Naast die soorten zullen ook enkele catalogi te zien zijn.

Hoe de Gentse camelia uit de startblokken schoot is trouwens een merkwaardig verhaal. De Duitse arts Von Siebold werd door de Oost-Indische Compagnie onder andere naar Japan gezonden. Daar verzamelde hij naast gebruiksvoorwerpen ook bloemen en planten. Het schip uit Japan kwam op 8 juli 1830 in Antwerpen aan. In augustus brak de opstand uit waardoor België onafhankelijk zou worden. Een deel van de camelia’s aan boord kwam terecht in de Gentse Plantentuin en de rest is geschiedenis.

Binnen enkele weken volgt uiteraard een verslag over de expo.

read comments (0)